Salunke BP

#गोतावळा             #एकेकाळी . हाच शब्द समर्पक ठरेल अशीच आजची परिस्थिती आहे . घर माणसांनी भरलेलं असायचं घराला घरपण होतं. शेजारी पाजारी लोकांची ये- जा असायची. वरच्या गल्लीतल्या आण्णांच्या घरची भाजी वाटीत घालून खालच्या गल्लीतल्या दादांच्या घरी पोहोचायची. चिपटंभर पीठ उसणवारीनं एकमेकांना दिलं घेतलं जायचं. माणसांमध्ये आपूलकी, प्रेम, माया ममता होती. तांबङं फुटायला घराच्या अंगणात शेणाचा सङा पङायचा. पहाटेच्या अल्हादायी वातावरणात पक्षांची किलबील  अन् गावातील रामफेरीचा सूर मनाला प्रसन्न करायचा. घरातल्या गृहलक्ष्मीची सोवळी उरकून दिवस उजङायला सोनेरी सुर्य प्रकाशात तुळशी वृंदावनातील लुसलुशीत हिरव्यागार कृष्णधवल तुळशीत पाणी आणि सुर्यदेवाला नमस्कार व्हायचा. हंबरणारी वासरं अन् पान्हा सोङलेल्या गायी आकरी दुधानं चरवी काठोकाठ भरायची.               घरातील वयस्कर आजीच्या बांगङ्याचा खूळ खूळ आवाज  रवी कधीची तशेल्यातील ताकावर लोणी जमा करायची कळायचेही नाही. मधेच स्वयपाक घरात म्यावं...म्यावं...करत शेपूट हलवत फिरणारी मांजरी लोण्याच्य...

*वो फिर नही आते* काय समर्पक लिहिलंय ना गुलजार यांनी….. *वो फिर नहीं आते….* आयुष्यभर अगदी कशीही, कुठेही आपल्याला अनेक माणसं भेटतात, आपलीशी वाटतात, मनात घर करतात, आयुष्याचा अविभाज्य भाग होतात. काळ आपली गती स्विकारतो आणि या रामरगाड्यात ती एकाएकी हरवून जातात.  आयुष्याचा सुवर्णकाळ आपण ज्यांच्यासोबत घालवला ती माणसं आता कदाचित् संपर्का पलिकडे पोहोचली असतात. मोबाईलमधे त्यांचा नंबर असूनही *“मीच का?”* या आपल्या अहंकाराला बळी पडलेली असतात. कोणे ऐकेकाळी आपल्या प्रत्येक क्षणावर आपलेपणाचा अधिकार गाजवणारी, आपल्या आनंदात आनंद मानणारी, मनातलं सगळंच आपल्याला सांगणारी, काहीही बोललं तरीही आपल्यालाच येऊन बिलगणारी  हिच माणसं आता नजरेलाही दिसेनाशी झालेली असतात. त्यांना आपण कायम आपल्या चालू वर्तमानकाळात ठेवायला हवं….. संपर्कात रहायला हवं.  अहो वाद घालायलाही संवादाची गरज असतेच ना ?…. तो संवाद अविरत चालू रहायला हवा. कधी आपल्या नावाचा एखादा फोन… एखादा मेसेज… नाहीतर स्व-लिखित पत्रच त्यांच्यापर्यंत पोहोचायला हवं.  ही माणसं काळी का गोरी, श्रीमंत का गरीब, आपली का परकी अशी नसतात. त्या सुवर्ण मुद्रा...

*होय, आम्ही गुराखी आहोत,याचा अभिमान!*                             विकृत पुरंदरेंच्या विरोधात भूमिका घेतल्यानंतर पुरंदरे भक्तांनी दिलेली प्रतिक्रिया अशी आहे "श्रीमंत कोकाटे हा कसला इतिहासकार, हा तर गुराखी!" ही प्रतिक्रिया ऐकून मला अजिबात राग आला नाही. याचा मला अभिमान वाटला, कारण मी शालेय जीवनात गुरे राखलेली आहेत. मी अत्यंत सामान्य शेतकरी कुटुंबातून आलेलो आहे. माझे आई-वडील आज देखील शेतात काबाडकष्ट करतात. आम्ही पारंपरिक शेतकरी आहोत. लहानपणी मी शेतात नांगरणी, कोळपणी, खुरपणी, पेरणी तसेच पिकाला पाणी देणे, पाखरं राखणे, त्याबरोबरच शेळ्या, गाय बैल, म्हैस ही सर्व प्रकारची जनावरे राखलेली आहेत. त्यांना पाणी पाजणे, धारा काढणे,शेण झालवट  ही कामे केलेली आहेत. याचा मला संकोच नव्हे, तर अभिमान वाटतो. कारण मी शेतकरीपुत्र आहे.                                गुराख्यानां तुच्छ लेखणाऱ्या विकृत पुरंदरे भक्तांना मी सांगू इच्छितो की पंढरीच्या पांडुरंगाने चोखाम...

*फक्त प्रेम करा !* सख्खा भाऊ , सख्खी बहीण , सख्खी मैत्रीण सख्खे काका , सख्खी काकू , सख्खी मावशी  नेमकं काय असतं हे " सख्ख प्रकरण ? "  सख्खा म्हणजे आपला  सख्खा म्हणजे सखा सखा म्हणजे जवळचा जवळचा म्हणजे ज्याला आपण कधीही , केंव्हाही , काहीही सांगू शकतो  त्याला आपलं म्हणावं , त्याला सख्ख म्हणावं ! ज्याच्या जवळ आपण मनातलं सारं काही सांगू शकतो   मोठ्ठ्याने हसू शकतो किंवा  काळजातलं दुःख सांगून स्फुंदु स्फुंदु रडूही शकतो त्याला सख्ख म्हणावं , त्याला आपलं म्हणावं ! ज्याच्याकडे गेल्यानंतर  आपलं स्वागत होणारच असतं  आपल्याला पाहून त्याला हसू येणारच असतं अपमानाची तर गोष्टच नसते  फोन करून का आला नाहीस अशी तक्रारही नसते ! पंढरपूरला गेल्यावर  विठ्ठल म्हणतो का ..... या या फार बरं झालं ! माहूर वरून रेणुका मातेचा  किंवा कोल्हापूर वरून महालक्ष्मीचा किंवा तिरुपतीहून गिरी बालाजीचा आपल्याला काही Whatsapp call आलेला असतो का ? या म्हणून ! मग आपण का जातो ? कारण भक्ती असते , शक्ती मिळते आणि संकट मुक्तीची आशा वाटते ....म्हणून ! हा ही एक प्रकारचा *" आपलेपणा...

🙏 *परत फिरण्याची वेळ*  आपण आयुष्याचे 40/50 वर्षे पुर्ण केली असल्यास, “परत फिरण्याची” तयारी सुरू करा....हे सर्व केव्हा करायचं तर आपल्याकडे असलेल्या, जमा केलेल्या सर्व गोष्टी आपल्यासाठी निरुपयोगी होण्याअगोदर !  का आणि कुठे परत फिरावे आणि कसे परत फिरावे? जाणून घेण्यासाठी, समजून घेण्यासाठी आणि परत जाण्याचा निर्णय घेण्यासाठी मला टॉल्स्टॉयची प्रसिद्ध कथा आठवते..ते आपणास सांगतो.  *परत येणे ..... कधीच सोपे नसते*  एक व्यक्ती आपल्या राज्याच्या राजाकडे गेला.  राजा समोर जाताच म्हणाला " मी गरीब आहे  माझ्याकडे काहीही नाही, मला मदतीची आवश्यकता आहे."    राजा दयाळू होता. त्याने विचारले "आपल्याला कोणत्या मदतीची आवश्यकता आहे?" त्यावर माणूस म्हणाला " कसायला थोडी जमीन द्या." राजा म्हणाला: "उद्या सकाळी सूर्योदयानंतर ये. तु जेवढे चालु शकशील, जेवढे धावु शकशील तेवढा  संपूर्ण प्लॉट तुला देण्यात येईल. परंतु एक लक्षात ठेव,तु  ज्या ठिकाणाहून धावणे सुरू करशील त्याच ठिकाणी सूर्यास्तापर्यंत तुला परत यावे लागेल, अन्यथा काहीही मिळणार नाही!" माणूस खुष झाला.सकाळी राजासमोर...

*सोलापूर येथील इतिहास विषय तज्ञ.86 वर्षांवरील  प्रा. डॉ.रामचंद्र कोळेकर यांच्या WhatsApp ग्रूपवरून फाॅरवर्ड केलेला हा संदेश आहे.* *त्यांनी काय सांगितले हे शेवट पर्यंत बघा, वाचा नक्की...* —————————————- ●  *आयुष्य*  *अत्यंत मर्यादित आहे* *आणि जीवनाचा* *जेंव्हा*  *शेवट होईल*  *तेंव्हा*  *इथली कोणतीच* *गोष्ट आपल्या* *सोबत*  *नेता येणार नाही.!*  ● *मग जीवनात*  *खुप काटकसर* *कशासाठी* *करायची* ? *आवश्यक आहे*  *तो खर्च केलाच* *पाहिजे ज्या* *गोष्टींतुन आपणास* *आनंद मिळतो* *त्या गोष्टी*   *केल्याच पाहिजेत* . ●  *आपण गेल्यानंतर* *पुढे काय होणार* *याची मुळीच*  *चिंता करु नका* . *कारण आपला*  *देह जेंव्हा*  *मातीत मिसळून* *जाईल तेंव्हा?*  *कुणी आपले*  *कौतुक केले काय* *किंवा टीका*  *केली काय ?*          ●  *जीवनाचा आणि* *स्वकष्टाने मिळवलेल्या*  *पैशांचा आनंद* *घेण्याची वेळ*  *निघून गेलेली* *असेल ...!*  ●  *तुमच्या मुलांची* *खुप काळजी*  *करु नका* . *त्य...

*तुमची फसवणूक होऊ शकते*             😳 *वाचायला सुरुवात करण्याआधी... आपले डोळे अलगद बंद करा... जीवनातील असा एक प्रसंग आठवा की तुम्ही कुणासाठी काहीतरी चांगले केले होते... त्यावेळी तुम्हाला कसे वाटले होते आणि तुम्ही ज्या व्यक्तीला मदत केली होती त्या व्यक्तीची प्रतिक्रिया काय होती...* *तीन धडे* एक यशस्वी उद्योजक *नारायण मुर्ती* यांनी सांगितले की : जेव्हा मी लहान होतो, त्यावेळेस मी खूप स्वार्थी होतो आणि स्वतःसाठी उत्तमोत्तम गोष्टी हिसकावून घेत होतो. हळू हळू सर्वजण माझ्यापासून दूर होत गेले आणि मला एकही मित्र राहिला नाही.  माझ्या वडिलांनी माझ्या जीवनात मदत व्हावी म्हणून मला तीन गोष्टींची शिकवणूक दिली.  एके दिवशी माझ्या वडीलांनी दोन वाट्या नूडल्स केले आणि नूडल्सच्या दोन्ही वाट्या टेबलावर ठेवल्या. एका वाटी मधील नूडल्स वर एक अंडे ठेवले होते व दुसर्‍या वाटीवर एकही अंडे नव्हते. त्यांनी मला सांगितले, “बेटा, तुला कोणती वाटी हवी आहे ती तू  घेऊ शकतो.”  त्यावेळी अंडे मिळणे कठीण होते! आम्हाला केवळ सणासुदीच्या दिवशी किंवा नवीन वर्षाच्या दिवशीच फक्त अंडे ख...

*पुण्याचे सुप्रसिद्ध आयुर्वेदाचार्य वैद्य खडीवाले यांनी उत्तम आरोग्यासाठी सांगितलेल्या उपयुक्त सूचना :* *THE PERFECT LIFESTYLE"* हे पाळल्यास तुमच्यापासून आजारपण खूप लांब राहील.... आपण   *स्लिम अँड फिट राहाल....* *कायम तारुण्याचा अनुभव घ्यायचा असेल तर ....* 1. रात्री जास्तीजास्त उशीर म्हणजे *9.30 ते 10.00* ला झोपणे. 2. सकाळी *5.00 -5.30* अगदी *उशिरा 6* बाजता  किंवा त्याच्या आत उठणे. 3. ब्रश करायच्या *आधी एक ग्लास गरम पाणी लिंबू पिळून हळू हळू एकेक घोट करून पिणे.* 4. 10 मिनिटे *वज्रासनात* बसणे. 5. कमीत कमी फक्त *10 सूर्यनमस्कार* जास्तीत जास्त 25 हळुवारपणे घालणे. 5. फक्त *10 मिनिटे प्राणायाम कमीतकमी...5 मिनिटे ओंकार करणे* 6. रोज न चुकता एक *आवळा किंवा आवळ्याचा रस.* 7. *8.00-9.00 वाजता भरपूर नाष्टा* (या वेळेत जेवण केल्यास उत्तम) 8. 12.30  ते 1.30 ला थोडे *हलके जेवण.* 9. ऑफिस मधेच दर *1 तासानी खुर्चीवरच हात पाय स्ट्रेचिंग करणे.* 10. संध्याकाळी *7 - 7.30 ला एकदम कमी जेवण.* 11. कंपल्सरी *15 मिनिटे तरी वज्रासन मध्ये बसणे.* 12. 9 ते 9.30  वाजता *1 ग्लास गरम पाणी पिणे आणि ...

*How do you know you are rich*? *Amazing answer by Mr Awadhesh Singh, an ex student of IT-BHU* (now IIT-BHU) *When I was doing my B Tech, there was a Professor Das Talukedar who used to teach us ‘Mechanics’*. *His lectures used to be very interesting since he had an interesting way to teach and explain the concepts*. *One day, in the class, he asked the following questions*, 1. *What is ZERO*? 2. *What is INFINITY*? 3. *Can ZERO and INFINITY be same*? *We all thought that we knew the answers and we replied as following*, ZERO means *nothing* INFINITY means *a number greater than any countable number* ZERO and INFINITY *are opposite and they can never be same* *He countered us by first talking about infinity and asked, ‘How can there be any number which is greater than any countable number*?’ *We had no answers*. *He then explained the concept of infinity in a very interesting way, which I remember even after more than 35 years*. *He said that imagine that there is an illiterate shepher...

*सेवा-निवृत्ती शाप की वरदान!*       *वाचा मात्र जरूर*  *ह्रदय पिळवटून टाकणारी कथा !!* *जगात सर्वात लक्ष न देण्याजोगा प्राणी म्हणजे रिटायर्ड माणूस!*         ठरल्याप्रमाणे, म्हणजे अगदी सटवाईनं लिहून ठेवल्याप्रमाणे 58 व्या वर्षी तो रिटायर्ड झाला आणि त्याचं जगच बदललं.         नोकरीत असतांना त्याची एक ठराविक दिनचर्या होती. सकाळी साडे नऊला तो घराबाहेर पडायचा. अत्यंत प्रामाणिकपणे ऑफिसच्या वेळांत नेमून दिलेलं काम आटपायचा. भाजी, किराणा सामान घेत, भेटलेल्या कुणाशी चर्चा करून रमत गमत घरी परतायला त्याला संध्याकाळचे सात वाजत आल्यावर जेवण, शतपावली वगैरे झालं की पलंगावर पडल्या बरोबर त्याचे डोळे मिटायला लागत.  *ऑफिसात सगळा स्टाफ त्याच्या वर खुश असायचा. त्याचा हसरा चेहरा बघायची संवय झालेले त्याचे सहकारी त्याच्या रिटायर्डमेंटच्या सभारंभाला खूप हळहळले, पण सरकारी नियमांपुढे सर्वांचाच नाईलाज होता.* एरवी त्याचे दिवसभराचे कार्यक्रम इतके साचेबध्द होते की ,सुटीच्या दिवशी घरांत त्याचा जीव घाबरायला लागायचा. दुपार खायला उठायची आणि करायला काहीच न...