पुनर्भेट

      🤝 पुनर्भेट 🤝

*कुणाचे आयुष्य किती असेल हे आपणास माहिती नाही, म्हणून जो क्षण येईल तो आनंदाने जगा...*

    *ही गोष्ट आहे चार जिवलग मित्रांची....*

*जे एकाच शाळेत जुन्या एसएससी पर्यंत शिकले. त्या शहरात श्रीमंतांचं आलिशान असं एकच हाॅटेल होतं, ते कॅम्पमध्ये.* 

*त्याची चर्चा त्यांच्याही कानावर आलेली होती की, तेथील चहा देखील त्यावेळी दहा रुपयाला मिळत असे, जेव्हा अमृततुल्यचा चहा पंचवीस पैशाला होता.* 

     *एसएससीची परीक्षा झाल्यानंतर त्यांनी ठरवलं की, आपण त्या हाॅटेलमध्ये जाऊन एकदा चहा घ्यायचाच.* 

*त्यासाठी चौघांनी चाळीस रुपये जमवले.* 

     *रविवारचा दिवस होता, साडेदहाच्या सुमारास आपापल्या सायकलीवरुन चौघेही त्या हाॅटेलवर पोहोचले.*

 *तेथील सिक्युरीटीवाल्याने त्यांना फाटकाशी अडवले.* 

*तेव्हा चौघांनी आम्हाला चहा घ्यायचा आहे, असे सांगितले.* 

*तेवढ्यात एका सुटातील तरुणाने त्यांना आत बोलावले.* 

*हे चौघेही गार्डन रेस्टाॅरंटमध्ये बसल्यावर त्या तरुणाने जवळ येऊन चौकशी केली.*

 *तेव्हा प्रत्येकाने आपलं नाव सांगितले व चहाची आँर्डर दिली.* 

      *एका वेटरने चहाचा ट्रे आणला व त्यांच्या पुढ्यात ठेवला.*

 *दिनेश, संतोष, मंदार व प्रसन्न यांनी चहा घेता घेता गप्पा मारण्यास सुरुवात केली.* 

*चौघांनी एकमताने असं ठरवले की, पन्नास वर्षांनंतर आपण याच हाॅटेलमध्ये याच तारखेला एकत्र यायचं.*

 *त्यादिवशी जो सर्वात उशीरा येईल, त्याने हाॅटेलचं झालेलं बिल भरायचे!*

 *तेवढ्यात तो सुटातील तरुण बिल घेऊन आला, त्याच्याकडे पैसे देताना दिनेशने चौघांनी, ठरलेली गोष्ट त्याला  सांगितली.*

 *त्यालाही त्या चौघांचे कौतुक वाटले.* 

*त्याने स्वतःची ओळख त्यांना करुन दिली, ' मी कुमार गौडा.* 

*मी याच महिन्यात इथे नोकरीला लागलो आहे, पन्नास वर्षांनंतर कदाचित मी इथेच असेन तर, आपण नक्कीच भेटू.'* 

      *चौघेही पुढचं शिक्षण घेण्यासाठी  पांगले.*

 *दिनेशच्या वडिलांची बदली झाल्याने तो शहर सोडून गेला.*

 *संतोष पुढच्या शिक्षणासाठी काकांकडे गेला.* 

*मंदार व प्रसन्न यांनी शहरातीलच वेगवेगळ्या काॅलेजमध्ये प्रवेश घेतला.* 

   ‌‌  *दिवस, महिने, वर्षं निघून गेली.* 

*त्या शहरात पन्नास वर्षांत आमूलाग्र बदल झाला.* 

*शहराची लोकसंख्या वाढली. रस्ते, फ्लायओव्हर, मेट्रोमुळे शहराचा चेहरामोहराच बदलून गेला.*

 *ते कॅम्प भागातील हाॅटेल काळानुरूप, नूतनीकरणाने भव्य झालेलं होतं.*

 *त्यासारखीच इतरही अनेक फाईव्हस्टार हाॅटेलं शहरात असली तरी सर्वांत जुनं, अत्याधुनिक सोयी असलेलं ते हाॅटेल शहराची 'शान' होतं.‌* 

*आता त्या हाॅटेलचा मॅनेजर होता, कुमार गौडा.*

     *पन्नास वर्षांनंतरच्या ठरलेल्या तारखेला दुपारी एक आलीशान कार हाॅटेलच्या दाराशी उभी राहिली.*

 *दिनेश कारमधून उतरला व काठी टेकत पोर्चमध्ये जाऊ लागला.*

 *तेव्हा एक टक्कल असलेल्या सुटमधील लठ्ठ आँफिसरने दिनेशला पाहून शेकहॅण्डसाठी हात पुढे केला..*

 *दिनेशने निरखून पहात विचारले, 'कुमार गौडा?' कुमारने हसून दाद दिली व दिनेशला घट्ट मिठी मारली..*

 *कुमारने सांगितले की, प्रसन्न सरांनी तुमच्यासाठी टेबल एक महिन्यापूर्वीच बुक करुन ठेवलंय.*

      *दिनेश मनोमन खुश झाला होता की, तो चौघात पहिला आल्याने, आज होणारं बिल त्याला भरावं लागणार नव्हतं.* 

*तासाभराने संतोष आला.* 

*संतोष शहरातला मोठा बिल्डर झाला होता.* 

*वयोमानानुसार तो आता बुजुर्ग ज्येष्ठ नागरिक दिसत होता.* 

*आता दोघेही गप्पा मारत, त्या दोघांची वाट पाहू लागले. अर्ध्याच तासात मंदार आला.*

 *त्यांच्याशी बोलताना दोघांना समजले की, मंदार उद्योगपती झालाय.*

 *तिघेही शाळेतील आठवणींना उजाळा देत होते.*

 *तिघांची नजर सारखी दरवाजाकडे जात होती, की प्रसन्न कधी येतोय?*

      *तेवढ्यात कुमार आला व त्याने आँर्डर घेऊन सांगितले की, प्रसन्न सरांकडून निरोप आला आहे..* 

*तुम्ही सुरुवात करा.. मी येतोय..* 

*तिघेही पन्नास वर्षांनंतर एकमेकांना भेटून खुशीत आले होते.* 

*चेष्टा मस्करी, गप्पात तास होऊन गेला.* 

*स्नॅक्स खाऊन झाले होते. दिनेशला आठ वाजेपर्यंत निघायचे होते. त्यामुळे त्याने जेवणाची आँर्डर दिली.*

 *कुमार पुन्हा पुन्हा त्यांना भेटून काय हवं नको ते पहात होता.* 

*जेवण झाले. तिघांच्याही आवडीचा मेनू प्रसन्नाने कुमारला सांगून ठेवला होता.*

 *दिनेशने कुमारला बिल मागितले, तर कुमारने बिल पेंड झाल्याचे सांगितले. प्रसन्नने आँनलाईन बिल पेड केले होते..*

      *तिघेही निघायच्या तयारीत असताना आठ वाजता, आलिशान कारमधून एक व्यक्ती उतरली व या तिघांकडे आली.. तिघेही त्या व्यक्तीकडे पहातच राहिले.. तरुण वयातील प्रसन्न त्यांच्यापुढे उभा होता. तो तरुण बोलू लागला, 'मी प्रसन्न यांचा, तुमच्या मित्राचा मुलगा.*

 *बाबांनी मला आजच्या तुमच्या भेटीबद्दल सांगितलेलं होतं.. ते या दिवसाची आतुरतेने वाट पहात होते.. गेल्याच महिन्यात ते दुर्धर आजाराने गेले...😔*

 *मला त्यांनी सांगून ठेवलं होतं की, तू उशीराने त्यांना भेटायला जा. लवकर गेलास तर मी या जगात नाही म्हणून, ते दुःखी होतील. आणि एकमेकांना भेटण्याचा आनंद गमावून बसतील.....*

*मला त्यांनी हे देखील सांगून ठेवलं होतं की, माझ्या वतीने तू त्यांना मिठी मार.' असं म्हणून प्रसन्नच्या मुलाने दोन्ही हात पसरले.. ह्या तिघांनीही त्याला मिठीत घेतले व आपल्या अश्रूंना वाट मोकळी करुन दिली.*

*त्या प्रसन्नच्या मुलाचे दोन्ही खांदे अश्रूंनी ओले झाले होते..*

     *कुमार गौडा, त्या जिवलग मित्रांची गळाभेट पाहून, स्वतःच्या डोळ्यातील अश्रू रुमालाने टिपत राहिला.....*😢😢😢

*म्हणूनच....*

*सर्वांना भेटत रहा...*

*आपले नातलग, मित्र-मंडळीन्ना भेटत रहा...*

*कुटुंबासहीत भेटत रहा...*

*आपले जिवंत असल्याचे सुख अनुभवा...*

*नसण्याचे दुखः सहन करता आले पाहीजे.....😢 😔😢😔*

*कुणी लिहिलं माहीत नाही, पण खूप सुंदर लिहिलेलं आहे...* 🙏

🌼🌼 जय हिंद🌼🌼