भाळणं आणि सांभाळणं
सहसंवेदना.
एक सुंदर मेसेज वाचण्यात आला... *भाळणं संपलं की सांभाळणं उरतं* किती छान..आणि शेजारी एका वयस्क जोडप्याचा फोटो. खूप आवडलं.
भाळणं आणि सांभाळणं.. खरंच किती वेगळं आहे दोन्ही... भाळण्यामधे स्वार्थ आहे... सांभाळण्यात त्याग...
प्रेमविवाह करून थोड्याच दिवसात बिनसणं हे केवळ भाळणं आहे पण एखादी भावना आयुष्यभर निस्वार्थपणे जोपासणं हे सांभाळणं आहे...
प्रेम ही सहसंवेदना आहे, ती जाणवते ती आपोआप जोपासली जाते. त्यासाठी वेगळं काही करावं नाही लागत. प्रेमात स्वार्थ नाही, त्यात काही मिळवणं नाही. खरंच फक्त अनुभुती आहे ती...
भाळणं हे सोबत राहून व्यवहारी असू शकतं..दूर राहूनही एकमेकाची सुखदुःखं जाणवणं हे एकमेकांना सांभाळणं आहे. खरं प्रेम सांभाळतं. भाळण्याच्या पलिकडं जाऊन..
झाडावरचं फूल आवडलं म्हणून पटकन तोडून घेऊन सुगंध घेणं अथवा केसात माळणं, हे भाळणं आहे. पण ते लवकर सुकू नये म्हणून कुंडी सावलीत सरकवून ठेवणं, हे तर सांभाळणं आहे. सांभाळण्यामधे जोपासणं आहे... भाळण्यामधे उपभोग आहे. परफ्यूम संपल्यानंतर सुध्दा अनेक वर्ष त्याची कुपी जपून ठेवणं हे सांभाळणं आहे...
भाळणं ही फक्त प्रेमाची सुरुवात असू शकते, पण सर्व सुखदुःखांच्या, स्वार्थाच्या पलीकडं जाऊन ते हृदयात अखंड पाझरत राहणं हे सांभाळणं आहे...
भाळणं हे फक्त काहीतरी मिळवण्यासाठी आहे, सांभाळण्यामधे कोणताही स्वार्थ नाही. ते भौतिक सुखांच्या कितीतरी पलीकडं आहे... भाळणं काम झालं की संपतं...पण सांभाळणं अखेरपर्यंत उरतं.
परमार्थातही असंच आहे. गरज अडचणीला संकटात देव आठवतो. तोही बिचारा अकारण कारुण्यामुळे मदतीला धावून येतो तेव्हा येणारं देवाचं प्रेम हे भाळणं आहे आणि तो माझ्या सोबत सतत असतोच हा विश्वास ठेवून येणाऱ्या अडचणी आणि संकटं ही माझ्यासाठी आवश्यक आहेत आणि त्यातून माझी प्रगतीच होणार आहे ह्या भावाने परमेश्वराचं नामस्मरण करून पुरुषार्थ सिद्ध करणे हे सांभाळणं. वास्तवाचा स्वीकार करून परमात्म्याच्या प्रत्येक कृतीवर सकारात्मक प्रतिसाद देणाऱ्या श्रद्धावानांना परमेश्वर स्वतः सांभाळतो. अनन्याश्चिन्तयन्तो मां ये जनाः पर्युपासते। तेषां नित्याभियुक्तानां योगक्षेमं वहाम्यहम्।।9.22।। ही गीतेमध्ये भगवंताची ग्वाही आहे.
🙏🙏
Comments
Post a Comment