प्रेम-निःस्वार्थ

👌🌹👌 *प्रेम-निःस्वार्थ*

"तू सकाळी आंघोळ झाली, की 

आधी काय करतोस...?"

.

अचानक तिने 

मला प्रश्न केला...

.

मी उत्तर दिलं, "सगळ्यांत आधी

देवाजवळ दिवा लावतो"....

.

त्यावर तिने विचारलं, "कां...?

.

"आपल्या घरांत तर वीज आहे,

शिवाय दिवसही आहे, तरी 

देवाला वेगळा दिवा लावायची 

गरज कां भासते...?"..

.

माझ्याकडे ह्या प्रश्नाचं 

तसं बघायला गेलं, तर 

उत्तरच नव्हतं...

.

तरी मी म्हणालो, की देवापुढे 

उभं राहीलं, निरांंजन लावलं,

की मला मनःशांती मिळते"...

.

त्यावर पुढे जे कांही ती 

बोलली, ते तुम्हा सर्वांबरोबर 

आवर्जून शेअर करावस 

वाटतं...

.

ती म्हणाली...

"कदाचित आत्ता मी जे सांगत 

आहे, ते तुला काहीसं विसंगत 

वाटेल, पण समजून घे"...

.

तुला सांगू कां, प्रत्येक 

माणसाची जातकुळी 

वेगळी असते...

.

आपण एखाद्याला बघितल्यावर 

किंवा त्याच्या वागण्यावरून 

कांही विशेष ठोकताळे बांधतो...

.

*कांही माणसं कांही क्षणातच*

*मनांला भावतात, तर कांही*

*कितीही सहवासांत राहिली,*

*तरी ओढ नावाची गोष्ट*

*निर्माणच होत नाही...*

.

मन एक अजीब 

रसायन आहे...

.

*फक्त सौंदर्य हे प्रेमांत*

*पडायला कधीच पुरेसं* 

*नसतं...*

.

*खूप सुंदर असलेली व्यक्ती*

*जर हट्टी, आत्मकेंद्रीत*

*आणि अहंकारयुक्त असेल,*

*तर ती व्यक्तीदेखील*

*कालांतराने कंटाळवाणी,*

*निरस वाटू लागते, कितीही*

*सुन्दर दिसत असली तरीही...*

.

*कारण शेवटी आपण*

*व्यक्तीच्या स्वभावाबरोबर*

*रहातो...*

.

शरीर तर निमित्तमात्र 

आहे...

.

*त्याच व्यक्तीच्या स्वभावांत*

*गोडवा, विनयशीलता आणि*

*शालीनता असेल, तर त्याची*

*कांही क्षण जरी सोबत*

*मिळाली, तरी ती हवीहवीशी*

*वाटते...*

.

तू म्हणतोस देवापुढे निरांजन 

लावलं की मन शांत होतं...

.

घरांत दिवे असूनही निरांजनातून

मिळणारा सात्विक प्रकाश हा

आपल्याला अधिक प्रसन्न 

करणारा ठरतो...

.

सहवासातील माणसांचं देखील 

तसंच असतं...

.

*एखाद्याच्या सौंदर्याने,*

*प्रकाशाने दिपून जाणं,*

*हा काही क्षणांचा खेळ*

*असतो; पण खरं आत्मिक*

*समाधान हे समईच्या*

*इवल्याशा तेजानंच*

*मिळतं...*

.

आयुष्यांतही अनेक लोक 

येतात आणि जातात......

.

*कांही जण तुम्हाला दिपवून*

*टाकतात, तर कांही तुमच्या*

*आयुष्यांतील अंधाराची*

*जाणीव करून देतात...*

.

परंतु, ह्या सगळ्यांत खरं प्रेम

समईच्या ज्योतीसारखं रहातं...

.

शांतपणे तेवणारं आणि

मनाला शांती देणारं...

.

*जगांत कुठलीच गोष्ट शाश्वत,*

*निरंतर नसते. पण सात्विक*

*प्रेम मात्र नेहमी सोबत रहातं,*

*जगण्याची उमेद देत...*

.

*नातं टिकतं ते फक्त आणि*

*फक्त प्रेम आणि विश्वासाचा*

*आधार घेऊनच आणि*

*ज्या क्षणी तुम्ही त्याला*

*व्यवहाराचे नियम लावायला*

*सुरुवात करता, तेव्हा त्याचा*

*पराभव निश्चित होतो...*

.

अंधारल्या खोलीत लावलेलं

निरांजन जसं दाही दिशा 

उजळतं, खरे प्रेमदेखील 

तुमची अशीच सोबत करतं...

.

.

प्रेम म्हणजे भक्तिचंच एक 

रूप आहे. ज्याच्यात आर्तता 

आहे, पण याचना नाही...

*साधा विचार करून बघ,*

*भोवताली दिव्यांची आरास*

*असतानाही आपण समईच्या*

*तेजापुढं नतमस्तक होतो, ते*

*कां...?*

.

कारण, त्या तेजाला 

सात्विकतेचा, आपुलकीचा 

स्पर्श असतो...!!

.

खरं सांगू...?

.

असं, निरागस, पवित्र आणि

भावनाशील प्रेम लाभणं, ही

आयुष्यांतील सगळ्यांत मोठी

मिळकत असते, असं मला 

वाटतं...!!

.

.

त्यावर मी प्रसन्न हसलो...!!

.

कारण, प्रेमाची एक वेगळी 

व्याख्या, वेगळ्या शब्दांत, 

आज मी अनुभवत होतो...!!!

*©️ व. पु. काळे...*

*ओंजळीतले मोती...*

🪴🧘🏻‍♀️💫.