बाई सर्वात सुंदर कधी दिसते
"बाई सर्वात सुंदर कधी दिसते?" माझ्या खास मित्राने मला प्रश्न विचारला... आणि मला विचार करायची सवडही न देता, स्वतःच ऊत्तर देता झाला... "आता व्यक्ती तितक्या प्रकृती या ऊक्तीप्रमाणे ह्याची ऊत्तरंही वेगवेगळी मिळतील, पण माझ्यामते तरी एखादी स्त्री सर्वाधिक सुंदर दिसते स्वयंपाक करतांना... आपल्या कोणाला अन्न मिळावं... पोट भरावं त्यांचं वेळेवर म्हणून जी तळमळ दाटलेली असते तीच्या चेहर्‍यावर, तीला तोडच नाही... तीचा स्वयंपाकघरातील प्रत्येक वावर जादुई असतो... फक्त तो आपल्या मनाला दिसायला हवा, आपलं भुकेलं पोट आड न येता... मग ते कांदा चिरतांना सुरी पकडलेल्या ऊपड्या हाताने, कधी सुरसुरणारं नाक पुसणं असो तर कधी वाहते डोळे... ते पोळ्या लाटतांना पाठमोरं अंग त्या एका लयीत थिरकणं असो... ते कुकरची शीट्टी चिमटीत पकडून दोनदा तीनदा सोडून देत, वाफ जाऊन देणं असो... ते दोन्ही हातांनी रवी पकडून कलत्या मानेने ताक घुसळतांना, लोणी कीती जमा होतय बघणं असो... ते भाजी - आमटीत बुडवलेल्या चमच्याने हातावर घेतलेल्या एका थेंबाची चव, बाहेर काढलेल्या जीभेनी तपासणं असो... ते मळलेली कणिक तिंबताना एक मूठ तर प्रसंगी दोन्ही मूठी वापरणं असो... ते एका हाताने तव्यावरची पोळी ऊलटतांना, दुसर्‍या हाताने आमटीतल्या डावाने ती ढवळणं असो... ह्या नी अजुनही बर्‍याच गोष्टी एक बायको आपल्या स्वयंपाकघरात क्रमवार करत असते... ज्या करतांना तीच्या चेहर्‍यावर निव्वळ अद्भुत भाव ऊमटलेले असतात... तीने जीभेने टिपलेल्या त्या तळव्यावरच्या आमटीच्या थेंबासारखेच, हे भाव आपल्याला नजरेने टिपता मात्र यायला हवे".
मी हे सगळ रोज बघत असुनही माझ्या घरी, डोळ्यांसमोर आणायचा अथक प्रयत्न करु पहात होतो, पण मित्राच्या आतून फूटू पहाणार्‍या 'व. पु.' सदृश तत्ववेत्त्याने माझी अडचण वेळीच ओळखली नी तो पुढे बोलू लागला...
"कुठलाही मेकअप नसतो अरे त्यावेळी तीच्या चेहर्‍यावर, की नसतं कुठलंही अवघडलेपण सतत कुणी बघतय आपल्याकडे ह्या विचाराचं... स्वयंपाकघरातला वावर एखाद्या बाईचा, रयतेच्या राणीसारखाच असतो... ठाम नी ठोस... न्हाऊन, केस मोकळे सोडून, त्यावरचं पाणी टाॅवेलने झटकणार्‍या, तजेलदार झालेल्या बाईपेक्षा... स्वयंपाक करुन, घरच्यांना जेऊ घालून, फडक्याने ओटा पुसणारी, दमछाक झालेली बाई नितांत सुंदर दिसते... आणि त्या सगळ्या कष्टांच फळ तीला मिळतं, फक्त तीन शब्दांनी आपल्या... "छानच झालेलं सगळं"... जे तीच्या घामेजल्या, दमल्या सौंदर्याला चार चांद लावतं... आणि बरं का हे माझं प्रचंड प्रामाणिक मत आहे, तेव्हा यातुन कोणीही कुठलाही 'स्त्री मूक्ती' चळवळीचा अॅन्गल कृपया शोधू नये". तेव्हढ्यात त्याला त्याच्या बायकोचा फोन आला... "चल निघतो, दळणाचा डबा घेऊन जायचंय घरी जातांना... अरे हो आणि सांगायचं राहिलच, कणिक भिजवतांना आपली चाळिशीची बायको ऊपड्या हाताने कधी डोळ्यांवर आलेली केसांची बट बाजूला सारते ना... 'बाॅबी' मधली सोळा वर्षांची डिंपलही पानी कम चाय वाटते रे तीच्यासमोर".
आयुष्य आपल्यापुरतं 'हरदम रंगीन' ठेवायची आपलीच फिलाॅसाॅफी माझ्या तोंडावर मारुन तो चालू पडला घाईत... आपल्या बायकोचं सौंदर्य पुन्हा डोळ्यांतून निवांत साठवायला, पुन्हा नव्याने अनुभवायला.
---सचिन श देशपांडे
Comments
Post a Comment